Het bruinbehaard gordeldier is een alleseter en graaft veel. Dit doet hij voor voedsel, maar ook om een hol te maken. Hierin kan hij zich verstoppen en lekker afkoelen tijdens hete dagen in de woestijn.
In de winter is de temperatuur voor het gordeldier lekker en is hij overdag actief. ‘s Zomers wordt het hem te heet. Hij kiest er dan voor om overdag te gaan slapen en is ’s nachts actief.
Witgezichtsaki’s zijn niet heel groot. Ze kunnen dan ook makkelijk aangevallen worden door bijvoorbeeld roofvogels. Voor de veiligheid blijven de saki’s zo veel mogelijk verstopt tussen de bladeren. Als ze toch bedreigd worden, proberen ze de vijand weg te jagen. Dat doen ze door zich groot te maken. Ze zetten hun haren overeind, maken hun rug bol en stampen met hun poten op de takken.
In het wild eten witgezichtsaki’s vooral fruit. Ze hebben sterke voortanden en hoektanden. Hiermee kunnen ze harde schillen open bijten. Behalve fruit eten ze ook zaden, noten en insecten. In het droge seizoen is er weinig fruit te vinden. Dan eten saki’s vooral jonge bladeren. Veel vruchten eten ze met zaadjes en al op. Deze zaadjes poepen ze later weer uit, waardoor er weer nieuwe fruitbomen kunnen groeien.
De zwemvliezen van de Aziatische kleinklauwotter zijn minder goed ontwikkeld dan bij andere ottersoorten. Hierdoor kan de kleinklauwotter minder snel zwemmen.
In tegenstelling tot andere ottersoorten leeft de kleinklauwotter in groepen. Een paartje blijft hun hele leven bij elkaar. Als de jongen geslachtsrijp zijn, verlaten ze de groep om zelf een partner te zoeken.
De capibara is het grootse knaagdier ter wereld. Door zijn zwemvliezen kan hij zich makkelijk in het water voortbewegen. Bij gevaar vlucht hij het water in en kan dan tot vijf minuten onder water blijven.
In het Guarani, een Zuid-Amerikaanse taal, betekent capibara ‘heer van het gras’. Gras is de voornaamste voedselbron van de capibara. Verder eten ze waterplanten en boombast.
De naam van deze soort heeft alles te maken met zijn uiterlijk. Hij is goed te herkennen aan zijn gele borst samen met de gele schouders en buik. Daarbij zijn ze vernoemd naar de kloosterorde van de kapucijnen vanwege de tekening op hun kop.
Geelborstkapucijnapen zijn grote smeerlappen! Ze smeren hun eigen urine over hun handen en voeten zodat zij het territorium kunnen afbakenen. Het zijn erg sociale apen die je vaak ziet vlooien. Dit doen zij niet perse om elkaar schoon te maken maar dit zorgt voor hechte vriendschappen en minder spanning in de groep.
Gibbons eten bijna alleen maar fruit. Af en toe eten ze ook bladeren en bloemen. Om genoeg rijp fruit te vinden moeten gibbons grote afstanden door het bos afleggen. Dit doen ze door met hun lange armen van de ene boom naar de andere te slingeren. Zo kunnen ze snel naar een nieuwe plek met rijp fruit komen. Ze slingeren met gemak naar een tak die wel 10 meter verder hangt.
Gibbons hebben met hun familiegroep een groot territorium. Elke ochtend laten deze families aan andere gibbons weten wat hun gebied is door heel hard te zingen. Ze maken dan een hoog geluid dat tot een kilometer verderop te horen is.
IJsberen zijn goede zwemmers. Ze kunnen zelfs dagen achter elkaar zwemmen, zonder aan land te komen. Jagen kunnen ze niet zo goed in het water. IJsberen eten voornamelijk ringelrobben. Deze vangen ze vanaf het ijs. Ze wachten dan geduldig bij een luchtgat in het ijs tot een rob naar boven komt om adem te halen.
IJsberen worden midden in de winter in een hol onder de sneeuw geboren. Ze hebben al meteen een dikke vacht en wegen ongeveer 600 gram. In de lente gaan ze voor het eerst naar buiten. Ze wegen dan tussen de 10 en 15 kilo.
Benieuwd naar meer leuke weetjes en informatie over de ijsbeer?
Een moeraswallaby is bijna altijd in zijn eentje. Heel soms worden ze samen gezien terwijl ze aan het eten zijn. Ze eten zachte planten, zoals knoppen, bladeren, gras en varens.
Een jong wordt na ongeveer 35 dagen geboren, maar groeit nog 8 à 9 maanden verder in de buidel. Een vrouwtje kan zowel een jong in de buik als in de buidel hebben. Heel soms wordt er een tweeling geboren.
Als grootste ottersoort, wordt een mannetje 1.50 tot 1.80 meter lang. Vrouwtjes blijven iets kleiner. Ze gaan vaak samen de rivier in, op jacht naar vis. De otter eet ongeveer 3,5 kg vis per dag. Een reuzen bord vol!
Zwemt hij langzaam, dan peddelt hij rustig vooruit met zijn 4 voeten met zwemvliezen. Zijn staart houdt hij stil. Wil hij er met een vaart vandoor, dan houdt hij zijn poten stil en golft hij met zijn staart.
Een groep ringstaartmaki’s bestaat meestal uit 15 tot 20 dieren. Vrouwtjes blijven hun hele leven in de groep waarin ze worden geboren. Mannetje verhuizen elke twee tot vijf jaar van de ene groep naar de andere. De dieren binnen een groep zijn heel sociaal. Er wordt met elkaar gespeeld, gecommuniceerd en ze verzorgen elkaars vacht.
Ringstaartmaki’s maken een bijzonder geluid dat veel op het miauwen van een kat lijkt. Ze worden in sommige landen dan ook wel ‘katta’ genoemd. Ze kunnen ook spinnen. Behalve geluid maken ringstaartmaki’s ook veel gebruik van geurtjes om met elkaar te communiceren.
